soruvçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

soruvçu

sorucu, sorgulayıcı, sorgu meleği, “Ol zamanda soruvçula ceterle”: o anda sorgu melekleri yetişirler, ~ kullukçu: sorgulayıcı memur; ~ almaş: soru zamiri, ~ aytım: soru cümlesi.

Son arananlar:

• gariban,
• Zehni,
• HAYA,
• Zinde,
• artan,
• burov,
• Teyyar,
• simony,
• kılev,
• qachan,
• çürgö,
• Eel,
• disturb,
• stend,
• toghra,
• feedback,
• müstenit,
• egsik,
• ikmal,
• tirkeşik,
• uçkun,
• soruvçu