siñiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

siñiv

sinme, emme, işleme, yayılma, geçme, dalma.

Son arananlar:

• təxminən,
• lala,
• zontik,
• chüchümel,
• tırmaş,
• hər,
• bütüm,
• cannat,
• panteon,
• tingchi,
• devise,
• aldant,
• xavotirlik,
• virgin,
• daňlyş,
• stolüstü,
• cubur,
• BUNLAR,
• ulutush,
• kvant,
• mütgel,
• siñiv