siñir
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
siñir-
1. sindirmek, benimsemek, hazmetmek (yemeği); emgek siñir-: emek vermek, zahmet etmek; emgek siñirgen artist: emekli, emektar artist; 2. mec. benimsemek, kendine alıkomak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
siñir
kiriş, tendon, sinir. Etni ~lerin arivlap otha sal: etin kirişlerini (sert kısımlarını) temizleyerek ateşe koy, tobuk ~leri üzülgendi: diz kirişleri kopmuş, ~ adam: kuru adam.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
siñir
51^1-.I, 520;III, 362