sarğalmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sarğalmak

sararmak. Kaç keldi, capırakla sarğaldıla: güz geldi, yapraklar sarardılar, anı beti sapsarı sarğaldı: onun yüzü sapsarı sarardı, avruvdan beti sarğalıp baradı: hastalıktan yüzü sararıp gidiyor.

Son arananlar:

• katnaş,
• qəlib,
• fətir,
• Yelka,
• Uzilmoq,
• kutanmak,
• ezberci,
• kusur,
• astane,
• yumurta,
• tumturak,
• Çehre,
• urush,
• oguzlamak,
• Son,
• fəsad,
• taxlimaq,
• taşgurn,
• tabaa,
• Bogin,
• kertenkele,
• sarğalmak