sarğalmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sarğalmak

sararmak. Kaç keldi, capırakla sarğaldıla: güz geldi, yapraklar sarardılar, anı beti sapsarı sarğaldı: onun yüzü sapsarı sarardı, avruvdan beti sarğalıp baradı: hastalıktan yüzü sararıp gidiyor.

Son arananlar:

• nazuk,
• ép,
• tan,
• Kıymaç,
• obrazlı,
• kayraş,
• aşa,
• avlanmak,
• yitilmaq,
• verimsiz,
• zaar,
• obulus,
• yapışıq,
• qoziq,
• agrıg,
• Yarım,
• totiyo,
• erksevar,
• büçü,
• paygambar,
• cement,
• sarğalmak