rütbe
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
rütbe
[Köken: Arapça] Çin, Atak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
rütbe
и. 1) дәрәҗә; 2) чин, ранг, исем, сан
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
rütbe
Türkiye Türkçesi: rütbe
Azerbaycan Türkçesi: rütbä
Başkurt Türkçesi: däräjä çin
Kazak Türkçesi: atak lavazım
Kırgız Türkçesi: asker nãmı
Özbek Türkçesi: däräcä rutba
Tatar Türkçesi: däräcä çin
Türkmen Türkçesi: çḯn
Uygur Türkçesi: unvan
Rusça: zvaniye
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
rütbe
dərəcə, vəzifə
{mevki, görev}