röwşen

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

röwşen

[üröwşön], at. 1. Ýagtylyk, nur. Gitdi gözlerim röwşeni, ol şirin jandan aýrylyp (Magtymguly). 2. Ýagty, parlak. Röwşen geljegimiz. 3. Oglana dakylýan at.

Son arananlar:

• könök,
• ağay,
• kömüç,
• qaçmaq,
• turup,
• dawaz,
• yupatmaq,
• EMİR,
• puslu,
• Sağın,
• eşrepi,
• wayi,
• belie,
• sögme,
• kurañ,
• sing,
• şeyhə,
• emdi,
• ıçgın,
• Göç,,
• cehennem,
• röwşen