röwüş
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
röwüş
[üröwüş], at. 1. Ýagdaý, görnüş, hal. Bu röwüşde köp wagtlar geçdi (“Zöhre – Tahyr”). 2. Ýol, ýörelge, usul, tär. Suratkeşiň öz garaýşy ileri tutýan röwüşleri kem-kemden aýyl-saýyl bolup başlaýar (“Edebiýat we sungat”).