röwüş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

röwüş

[üröwüş], at. 1. Ýagdaý, görnüş, hal. Bu röwüşde köp wagtlar geçdi (“Zöhre – Tahyr”). 2. Ýol, ýörelge, usul, tär. Suratkeşiň öz garaýşy ileri tutýan röwüşleri kem-kemden aýyl-saýyl bolup başlaýar (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• badbadı,
• precis,
• bakıtmak,
• hayvonot,
• silah,
• qovalama,
• mıstırak,
• rasyonel,
• talang,
• romania,
• savalamoq,
• eýerlengi,
• barlanma,
• sayqi,
• fırlanma,
• büküşmək,
• sort,
• agırlalmak,
• sıpıratır,
• beynamaz,
• allah,
• röwüş