röwüş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

röwüş

[üröwüş], at. 1. Ýagdaý, görnüş, hal. Bu röwüşde köp wagtlar geçdi (“Zöhre – Tahyr”). 2. Ýol, ýörelge, usul, tär. Suratkeşiň öz garaýşy ileri tutýan röwüşleri kem-kemden aýyl-saýyl bolup başlaýar (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• ýagşyzada,
• izdihamlı,
• korshapalak,
• yıldızca,
• hylt,
• çargat,
• Pilav,
• civility,
• baýama,
• oath,
• pürüsh,
• aeroklub,
• gyýa,
• qanunverici,
• brusque,
• yarın,
• insurance,
• buu,
• özindükleme,
• yaycı,
• kömnötö,
• röwüş