palan
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
palan
и. ияр (бер төре)
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
palan
I. is. [fars.]
1. Minik üçün istifadə edilən heyvanların belinə qoyulan içi saman, ya küləşlə dolu primitiv yəhər. Ağa, palanı çox gözəl xalçadan tikilmiş bir uzunqulaq minmişdi. M.S.Ordubadi.
2. Keçmişdə: hambalların dallarına qoyduqları xüsusi yastıq. Bir palan tikdir, yüngül taylardan-zaddan daşı, hamballıq elə. (Nağıl). Burda döngələrin yeri darısqal; Oturmuş palanın üstündə hambal. S.Vurğun.
3. məc. dan. Qalın, ağır, kobud geyim haqqında. Bu palto deyil, palandır.
II. is. [“plan” sözünün danışıqda işlədilən təhrif olunmuş forması] Şəhərin bir neçə evdən ibarət hissəsi; məhəllə, küçə. [Hacı Cəfər:] Mən çıxarmayacağam, pristav çıxardacaq, odur bax, palanın tinində durubdur. N.Vəzirov.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
palan
= balança; palan - pustan yahut palan - tükün: filân - fıstan; filân - festekis.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
palan
at. 1. Gaňňa ýerine, köplenç, eşege salynýan, içi ýekenden, samandan doldurylan, daşy kilimden, keçeden edilen esbap. – Ýör, gideli! – diýip, ol eşeginiň palanyna ýapyşdy (B. Soltannyýazow). 2. Ýük daşamak üçin hammalyň arkasyna atýan esbaby.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
palan
a. Falan, falanca.