ozal

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ozal

[ozol], hal. 1. Birnäçe wagt mundan öň, öňki wagtlar. 2. Ilki, ilki bilen, ilki başda.

Son arananlar:

• cəvanə,
• cab,
• shimal,
• çıgaruu,
• yasmin,
• devşirilmek,
• Yemek,
• hereket,
• şəhli,
• gory,
• Zağar,
• Baba,
• Fıstık,
• térikmek,
• scratch,
• mahfuz,
• İŞARMAQ,
• CÜK,
• kiralamak,
• Esel,
• Sabah,
• ozal