ozal

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ozal

[ozol], hal. 1. Birnäçe wagt mundan öň, öňki wagtlar. 2. Ilki, ilki bilen, ilki başda.

Son arananlar:

• alapachaq,
• ıman,
• xəyalpərvər,
• tapynmak,
• crossbow,
• shakli,
• atanlıg,
• hasy,
• Ayə,
• çayçı,
• koni,
• yazılma,
• qulupnay,
• proud,
• pərvərdigar,
• otluq,
• apparatus,
• suzik,
• howl,
• dilber,
• istinadən,
• ozal