ozal

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ozal

[ozol], hal. 1. Birnäçe wagt mundan öň, öňki wagtlar. 2. Ilki, ilki bilen, ilki başda.

Son arananlar:

• addle,
• notice,
• cihazqayıran,
• radiolokator,
• tülemek,
• qalamrav,
• takool,
• günebakar,
• sooner,
• tosqunsiz,
• nabələd,
• ürgülöt,
• axlat,
• tigizlamoq,
• V,
• muqam,
• asramoq,
• akıl,
• möhrə,
• saýlatmak,
• ah-nalə,
• ozal