otaga

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

otaga

[otoğo] , at. Şaýly tahýanyň gupbasyna oturdylýan, düýebaşlyklara dakylýan per, jyga. Başynda karkara, zerrin otaga, Şasenem sypatly gyzlary bardyr (Magrupy). Kümüş gupba güneş nury degende, Otagalar oýnar ýeller içinde (R. Seýidow).

Son arananlar:

• peyil,
• Uyku,
• batkın,
• üstöm,
• portakal,
• Bügü,
• başında,
• Eski,
• kelebay,
• hurduk,
• xarlıq,
• toghrisida,
• süñgü,
• natinchliq,
• çekdirmek,
• hanuzgacha,
• goldamak,
• hidroliz,
• çıp,
• Egri,
• söyleşik,
• otaga