ortaça

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ortaça

[ortoço], hal. 1. Orta hilli, orta derejede, orta ýagdaýda, aralyk. 2. Orta hasap bilen, takmynan.

Son arananlar:

• AL,
• togalaşdyrmak,
• proceed,
• bunak,
• bukmak,
• ajayip,
• battleship,
• inviolate,
• Əmud,
• kandidat,
• əfəl,
• oňuş,
• İrdelemek,
• balogat,
• scorcher,
• Chal,
• billiards,
• pogrom,
• tılpıvsuz,
• yanğı,
• gedaýlaşmak,
• ortaça