oraça

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

oraça

[oroço], at. Tärimsiz, diňe uklary ýere dikilip gurnalan öý. Oraça bor, öýde ýok bolsa tärim, Ahaldadyr garyndaşym, hossarym (Baýly şahyr).

Son arananlar:

• Ceyran,
• Anor,
• ep,
• Yüklem,
• uruqluq,
• burutluq,
• dargöz,
• bacıqızı,
• ukala,
• ayaklanmak,
• sought,
• panteist,
• çetinleşmek,
• Qum,
• tahir,
• Ayıkmak,
• tenme,
• Öğle,
• Vasıta,
• kövşənləmə,
• taruu,
• oraça