omaça

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

omaça

[omoço], at. But ýa-da gol süňküniň bişirilen bir bölegi. Ýüz tomaşadan bir omaça (Nakyl). Men hem şol toýdan bir okara palaw bilen ullakan bir omaça alyp gelýärdim (Halk ertekisinden).

Son arananlar:

• haşarat,
• soyla,
• ALEV,
• qaranqu,
• assent,
• interconnection,
• ALKA,
• çömbəlmək,
• AMAL,
• Xola,
• arzysyz,
• AMEL,
• ANAT,
• çabıt,
• yhhymmyl,
• ANTENNA,
• tüpürcək,
• yandaş,
• urethra,
• APARMAQ,
• legacy,
• omaça