omaça

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

omaça

[omoço], at. But ýa-da gol süňküniň bişirilen bir bölegi. Ýüz tomaşadan bir omaça (Nakyl). Men hem şol toýdan bir okara palaw bilen ullakan bir omaça alyp gelýärdim (Halk ertekisinden).

Son arananlar:

• ayazlık,
• keskin,
• Rahim,
• birtüýsli,
• aznavur,
• Çalmak,
• labdahanli,
• küchesh,
• saçakçy,
• celin,
• pyrlampaç,
• Bilme,
• sofa,
• coquetry,
• ynjalyk,
• çinko,
• Muhacir,
• mahnı,
• sahib,
• juz,
• suqut,
• omaça