olturuv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

olturuv

ikamet etme, oturma, yerleşme.

Son arananlar:

• şaquli,
• boozu,
• namazlık,
• dasta,
• mor,
• Ök,
• bərkimək,
• kanday,
• caa,
• keñiri,
• Kasık,
• dolanbac,
• katın,
• rabb,
• Gözcü,
• ayırd,
• Hüküm,
• tölgö,
• titir,
• nasldor,
• Dil,
• olturuv