odin

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

odin /nˈaɪtvjuːə/

1. (mit.) İskandinavların baş tanrısı.

Son arananlar:

• pandus,
• açhıç,
• Sema,
• dokunaklı,
• lazim,
• grotesque,
• çotala,
• uramnyıy,
• şadlıqla,
• mərhələ,
• hamburg,
• instruct,
• küşt,
• ennui,
• devordarmiyon,
• diffuse,
• caşık,
• sprat,
• Qəflətən,
• holocaust,
• Saralmak,
• odin