odin

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

odin /nˈaɪtvjuːə/

1. (mit.) İskandinavların baş tanrısı.

Son arananlar:

• Müdirə,
• dilsuz,
• Kosmos,
• yanşamaq,
• ədu,
• didarlaşmak,
• savant,
• kıyınmak,
• kalım,
• volatile,
• xırdaxırda,
• xamnas,
• gədəlik,
• talkı,
• silme,
• timdalamoq,
• Bezor,
• zülali,
• plovdiv,
• bayanat,
• axarlı,
• odin