nayıb

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

nayıb

naib, vekil. İymam Şamilni ~ları: İmam Şamil'in naibleri.

Son arananlar:

• xərcləmək,
• çağırmak,
• sarsıdıcı,
• hosila,
• turko,
• uduş,
• hönkürtü,
• libido,
• probka,
• madarçı,
• özgeriş,
• buşluk,
• depolarize,
• kramp,
• Sene,
• yarasa,
• kémimek,
• toyganmoq,
• əvvələn,
• orkestra,
• kökalma,
• nayıb