nart
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
nart
Kafkas kavimlerinin kadim cetlerine verdikleri müşterek isim, nart kavmine mensup olan kişi. ~ nığış: nartların sohbet ettikleri yer, ~ tavruhla: nartların hayatlarını anlatan masallar, ~ söz: ata sözü, ~ ömürden kalğan: nartların yaşadığı çağdan kalan, çok eski, ~ söz kart bolmaz: atasözü yaşlanmaz, ~ söz, söznü tamırı: ata sözü, konuşmanın menşe'idir, ~ söz, tik bolsa da tüz: ata sözü (nart sözü) dik olsa da doğrudur, ~ söz, tilni tiyegi: ata sözü dilin dokungacı (tuşu), ~ bağatırla: nart bahadırları.
Son arananlar:
- Fişek,
- xushtavoze,
- circumscription,
- çıtlak,
- irigöz,
- tana,
- şübhə,
- Yanga,
- büsat,
- aden,
- qopagon,
- tintuv,
- çaynalğan,
- hetta,
- illusionary,
- qıcıqlayıcı,
- kobur,
- çizginmək,
- ulaştırmak,
- üzlüksüz,
- Özen,
- nart