naqil
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
naqil
is. [ər.]
1. xüs. bax. keçirici. Metal elektrik naqilidir.
2. köhn. Daşıyan, bir yerdən başqa bir yerə aparan, nəql edən. Mən ki böyük çayam, xalqa naqiləm; Səbəb odur bu qanuna tabeyəm. A.Səhhət.
3. köhn. Nəql edən, rəvayət edən; eşitdiyi, bildiyi əhvalatı başqasına danışan, çatdıran; ravi.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
naqil
a. kit. Nakil.