məstan
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
məstan
[fars.]
1. sif. Axıcı, süzgün, xumar (göz haqqında). Gözləri məstan, sürahi tək çəkilmiş gərdəni; Sözü şirin, özü amma xosrovi-əla pəri. M.P.Vaqif. Endirmədi aşığına; O gözləri məstan keçdi. Aşıq Ələsgər.
2. is. Pişik, pişiyə qoyulan ad. Uşaq məstan ilə oynayır. – Qayıdıb bir baxdı məstanə; Gördü eşşək gəlir diliranə. A.Səhhət. Mənim məstan pişiyim, yenə çıxıb dizimə; O yaşıl gözlərini zilləmisən üzümə. R.Rza.