mədəd
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
mədəd
[ər.]
1. is. Kömək, yardım, imdad, aman. Müşküldür arizə divandan mədəd. Q.Zakir. [Həcər] əl atıb aynalını bərk-bərk sıxdı: – Səndən mədəd! – dedi. S.Rəhimov. • Mədəd vermək (eyləmək, qılmaq) klas. – kömək əli uzatmaq, yardım etmək, imdada çatmaq. Saqi, mədəd et ki, dərdməndəm! Qəm silsiləsinə paybəndəm. Füzuli. Ol qaşı qibləyə üz sürtmək istər; Mədəd eylə iqbalına Vaqifin. M.P.Vaqif.
2. nida. Aman! kömək edin! dada çatın! (çox vaxt “ay” nidası ilə işlədilir). [Koroğlu:] Nə yorğan var, nə də cecim; Zülüm, ay mədəd, ay mədəd! “Koroğlu”. Dost yolunda cəfa çəkdim, can üzdüm; Yetişmədim bir məkana, ay mədəd! Q.Zakir.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
mədəd
tapınak