mıkkıl

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

mıkkıl

(malk.) cılız, pörsük, gevşek. Sanları ~ bolğandı: uzuvları gevşedi, uzuvları pörsümüş.

Son arananlar:

• köñlek,
• qayt,
• siňir,
• go'shanga,
• düşlem,
• yurmoq,
• bılga,
• takırtı,
• kutku,
• bəddua,
• uyukta,
• çağla,
• qusma,
• alqish,
• göh,
• təsir,
• Əhali,
• equation,
• Gönüllemek,
• Bidət,
• sansız,
• mıkkıl