münmek
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
münmek
[münmök], işl. 1. Atyň, eşegiň, maşynyň we ş.m. ulagyň üstünde oturmak; atlanmak. Kenara bardym-da, gaýyga mündüm (“Edebiýat we sungat”). 2. Bir zadyň üstüne dyrmaşmak, çykmak, ýarmaşyp çykmak. Olar alaňdan alaňa münüp, ýelejiräp, gidip baryşlaryna Uzuk aýratyn ýelmik- ýuwaly ýere duş geldi (H. Derýaýew). 3. göç.m. Bir zadyň bahasy galmak, ýokarlamak, gymmatlamak.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
münmek
binmek I, 421; III, 30, 48, 60, 177, 429