mübah

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

mübah

sif. [ər.] köhn.
1. Dinə görə nə halal, nə də haram sayılan, edilməsi və ya edilməməsi könüllü, ixtiyari olan. Çün gözün sərməstü ləlindir şərab; Mey mübah oldu və sufilik həram. Nəsimi. Məni qazi sənə nikah eləsin; Bu həram əmri ol mübah eləsin. S.Ə.Şirvani. [Hacı:] Bütün müstəbid mollalar məşrutəçilərin qanlarını mübah, mallarını halal yazıblar. P.Makulu.
2. Bol, bərəkətli, bolluq. Dağlar çəkər ah sənsiz; İl olmaz mübah sənsiz; Gecələr ilə dönüb; Açılmır sabah sənsiz. (Bayatı). [Molla Qurban:] İnşallah, yağış da yağacaq, il də mübah gələcək, camaat! Ə.Vəliyev.

Son arananlar:

• conclude,
• göwnüýarym,
• arxivarius,
• şaşandık,
• götürgüç,
• bulmış,
• bathtub,
• gidrostantsiya,
• küsü,
• gümeç,
• yatlatmak,
• Tuş,
• viran,
• dare,
• Döşək,
• ärlik,
• ilyarası,
• destabilizing,
• sirqiramoq,
• arxadaş,
• tutluşyk,
• mübah