minmek
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
minmek
Binmek.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
minmek
binmek. Atha ~: ata binmek, konakla arbağa mine tebredile: misafirler arabaya binmeye başladılar, bir atım bardı da el da minedi, men da mineme arımaydı: bir atım var ki bende biniyorum, herkes de biniyor, ama yorulmuyor ( bilmece/köprü), ayak üsüne ~: ayakta durmak, ... minib çapdırmak: binip koşturmak, minib ketmek: binip gitmek.
Son arananlar:
- kəymək,
- mandalak,
- ziyna,
- influential,
- Sirr,
- predestine,
- sowuş,
- haromtovoq,
- Kızı,
- məhbəs,
- understandable,
- pist,
- terinçek,
- beldik,
- burmaklyk,
- chüshmek,
- çegin,
- yelkali,
- akr,
- namus,
- tapyşdyrmak,
- minmek