minmek
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
minmek
Binmek.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
minmek
binmek. Atha ~: ata binmek, konakla arbağa mine tebredile: misafirler arabaya binmeye başladılar, bir atım bardı da el da minedi, men da mineme arımaydı: bir atım var ki bende biniyorum, herkes de biniyor, ama yorulmuyor ( bilmece/köprü), ayak üsüne ~: ayakta durmak, ... minib çapdırmak: binip koşturmak, minib ketmek: binip gitmek.