meş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

meş

I, (r. «peç» ) soba; temir meş: demir soba.


II, 1. tulum kılığında çıkarılan keçi (teke) derisi; 2. bu gibi deriden yapılan tulum.

Son arananlar:

• alagar,
• tamgalıg,
• Dəymə,
• g'oz,
• möjejik,
• ulanma,
• so'ymoq,
• ceri,
• münbit,
• ruhsat,
• rummage,
• axnaşmaq,
• oluş,
• sorumaq.,
• Qayıtmaq,
• élan,
• tab,
• küll,
• gaýtmak,
• patates,
• qıçsız,
• meş