mezgil

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

mezgil

zaman, mevsim, ân; kışkı mezgil: kış mevsimi.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

mezgil

a. 1. Duraklama, durak 2. Zaman, an. Mezgilide – Anında. Mezgilidin qalmastin – Zamanı geçirmeden.

Son arananlar:

• çisələmək,
• koro,
• shlyuz,
• İçin,
• Boyunduruk,
• icazv,
• cuna,
• Fıydırık,
• itibaren,
• uçuv,
• fulfill,
• givirlamoq,
• lablangan,
• dara,
• Pak,
• celse,
• Anlamak,
• kith,
• bızdık,
• Dadu,
• arşın,
• mezgil