mezgil

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

mezgil

zaman, mevsim, ân; kışkı mezgil: kış mevsimi.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

mezgil

a. 1. Duraklama, durak 2. Zaman, an. Mezgilide – Anında. Mezgilidin qalmastin – Zamanı geçirmeden.

Son arananlar:

• yarmaça,
• crotch,
• wagt,
• qongir,
• botmon,
• miralay,
• Güdük,
• canç,
• bədbin,
• şiri-jəyan,
• andan,
• turug,
• gowuşgyn,
• éghir,
• körpə,
• chongaytish,
• rem,
• tarıv,
• gül,
• mintan,
• qolbaq,
• mezgil