mensuplik

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

mensuplik

a.f. Aitlik, mensup olma hali.

Son arananlar:

• ışıtıv,
• mirza,
• ökün,
• Sine,
• ölgiche,
• zərrin,
• çokjalamak,
• qatlama,
• janykmak,
• ras,
• galvirak,
• cünun,
• generic,
• binbaşı,
• jem,
• girdab,
• dina,
• kotlik,
• cıyındı,
• Üzümçü,
• soruk,
• mensuplik