menden
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
menden
benden.
Son arananlar:
- ortulamak,
- sübut,
- görkli,
- qurucu,
- qaqirququr,
- qadah,
- harsydünýä,
- xinzir,
- ıkım,
- erteki,
- alət,
- kulübe,
- botirmoq,
- ilahe,
- eugenic,
- göwremek,
- müticəsinə,
- tərəvəz,
- spirited,
- Otin,
- Pahalı,
- menden