meken

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

meken

a. sığnak, mesken; meken kıl- yahut et- (önce gelen akkuzatif ile) yerleşmek, ikamet etmek, yaşamak (herhangi bir yerde); ata meken: baba yurdu, vatan.

Son arananlar:

• intiluvchi,
• shpindel,
• Ülker,
• intizar,
• ishqiboz,
• into,
• quyilmoq,
• başaq,
• yaşru,
• karzdar,
• intrigue,
• extend,
• Ulama,
• reception,
• müzisyen,
• introduction,
• utilizasiya,
• ucaldılma,
• azdırmaq,
• ftiziatr,
• inv,
• meken