malçı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

malçı

1. çoban (genel isim; karş. koyçu, cılkıçı); 2. hayvan besliyen, davarcı.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

malçı

hayvancı, hayvan bakıcısı. ~, ~ bolsun ansı, mal mal bolmay kalmaz: hayvancı, hayvancı olursa, hayvan kaliteli olmadan kalmaz (deyim).

Son arananlar:

• niche,
• harommagiz,
• Amcıq,
• maýka,
• vəz,
• paş,
• uçuru,
• istisqo,
• bilgen,
• Shum,
• daşlaşma,
• üçgül,
• bıtraq,
• disputable,
• usurgama,
• jalkyldatmak,
• tewez,
• otlimaq,
• Oraz,
• Tülək,
• sabırlı,
• malçı