mahrüxsar

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

mahrüxsar

(=mahrüxsarlı) (=mahru) is. və sif. [fars.] klas. Ayüzlü (gözəlin epitetlərindən biri). Sənin layiqin qəsri-şəhdir müdam; Kənizin ola mahrulər təmam. M.Ə.Sabir.

Son arananlar:

• Pelt,
• israr,
• lezzetli,
• balit,
• mışık,
• kirlenmek,
• şalay,
• gümrah,
• epilepsy,
• hiylə,
• kobuz,
• deflect,
• eritme,
• koraz,
• mühit,
• bataklık,
• oyuv,
• Alça,
• kantata,
• ozmoq,
• tolum,
• mahrüxsar