kıçırıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kıçırıv

bağırma, seslenme, ünleme, çığlık atma, haykırma; okuma, ötme.

Son arananlar:

• magtamak,
• KƏFƏN,
• Lütfen,
• eyer,
• Kabile,
• Zöhr,
• domalmak,
• hezzetlenmek,
• nebere,
• çərx,
• bassaşlyk,
• TUTKU,
• qarz,
• genesis,
• kanser,
• angar,
• bappuş,
• mazasiz,
• sığan,
• haray,
• güllələmək,
• kıçırıv