kırıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırıv

kırma, yoketme, imha etme, (tümünü) öldürme; kazıma, soyma, giderme.

Son arananlar:

• Narsa,
• sızım,
• gyssagly,
• hema,
• rowa,
• berese,
• schyot,
• premature,
• celke,
• legacy,
• qimtinmoq,
• imdi,
• celek,
• ceyren,
• uzra,
• girdab,
• heard,
• boytuzoq,
• Bitkin,
• abstracted,
• ynjaltmak,
• kırıv