kırıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırıv

kırma, yoketme, imha etme, (tümünü) öldürme; kazıma, soyma, giderme.

Son arananlar:

• bide,
• lehimlemek,
• yavşak,
• Sekans,
• şubat,
• yüd,
• iit,
• tikü,
• antkeni,
• innab,
• yubanmak,
• carmalamak,
• nurani,
• Bıkmak,
• şindiz,
• fışkı,
• dodak,
• çin,
• plevrit,
• arkalatmak,
• yerpənək,
• kırıv