kırs

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kırs

çabuk alevlenen (adam), alıngan, nazlanan, maymun iştahlı.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırs

(malk) hırs, açgözlülük, tamah.

Son arananlar:

• zık,
• goýulmak,
• harna,
• komıtmak,
• AKMAK,
• şive,
• tirel,
• domuz,
• zikge,
• pewter,
• çızqırma,
• halef,
• İshchan,
• protektorat,
• tezis,
• KƏVAKİB,
• dinməz,
• zıgıt,
• humiliation,
• konirimaq,
• Koşuntu,
• kırs