kırs

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kırs

çabuk alevlenen (adam), alıngan, nazlanan, maymun iştahlı.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırs

(malk) hırs, açgözlülük, tamah.

Son arananlar:

• sasık,
• hodaqçı,
• külek,
• paralanmak,
• abdıra,
• tartıl,
• ýeg,
• sorimaq,
• woodturning,
• howl,
• goşuk,
• gafil,
• cibidik,
• əzm,
• vial,
• temizlik,
• kuzamoq,
• yulumak,
• ortulamak,
• bufer,
• prokat,
• kırs