kım
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kım
kım-kuut: canlılık; şen gürültü; galeyan; karışıklık; ayıl kım-kuut, cañtopoloñ boldu: köyde gürültü- patırtı baş gösterdi; arıberi çurkap, kım-kuut bolup cürgön can: ileri-geri yürüyen, harekette bulunan halk; el kım-kuut bolup, köçüp cönöldü: halk gürültülü bir kalabalık halinde göçüp gitti.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kım
bir nida ifadesi. ~ deme! Çıt deme, tık deme! Kişini ~ etdirmedi: kimseye çıt dedirtmedi.