kılım
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kılım
a. (grekçeden) 1. asır; devir; cıldan cılğa, kılımdan kılımğa: seneden sene- ye, asırdan asra; 2. dünya; âlem; kılımda cok er neme folk. öyle bir yiğit ki dünyada eşi yoktur; er töştüktün toyuna kılım keldi kozğolup folk. ba- hadır toştük’ün düğününe bütün dünya halkı geldi; 3. eçen kılım el ötkön: nice halk yaşamış. 4. hepsi, her şey.