kütü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kütü

ehlileşmiş, ele alışık, insanlardan kaçmayan (hayvan). ~ kozu: insanlara alışık kuzu.

Son arananlar:

• gala,
• jallap,
• papaq,
• qasava,
• poyaki,
• İtibar,
• nakışçı,
• boýra,
• aladan,
• kutas,
• ötrüm,
• kastaş,
• interpretive,
• trake,
• BAĞ,
• gamze,
• örtüşmek,
• küymöl,
• LAYLA,
• rift,
• öküzçe,
• kütü