küren
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
küren
[kürön], syp. 1. Köp öýden ybarat, esli meýdany tutyp, hatar gurap outran, topar, topbak. Namart çaşyr, küren ile baş bolsa, Aýbyn açar öz ilinden daş galsa (Magtymguly). Küren oba. 2. Dag ady. 3. Oglana dakylýan at.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
küren
1. Hâle, daire, çember. ~ tarthan: çember çekilmiş, hâlelenmiş, ~ tarthan ay: hâlelenmiş ay; 2. Kahverengi, bıronz rengi. Künnü tübünde ~ bet alğandı: güneşin altında bronzlaşmış.