küküremek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

küküremek

gürlemek, kükremek. Kök küküreydi: gök gürlüyor, aslan küküreydi: aslan kükrüyor, kök kükürep cañur cavup başladı: gök gürleyip yağmur yağıp başladı.

Son arananlar:

• olqindi,
• Knyaz,
• tünek,
• SALMA,
• bisərüpa,
• asaret,
• OLTA,
• engel,
• ko-,
• şahs,
• arfaçalan,
• əyinbaş,
• testegelek,
• chor,
• despondent,
• mazasiz,
• uçganak,
• taraqqiylashmoq,
• aprobatsiya,
• rohila,
• qulashliq,
• küküremek