küküremek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

küküremek

gürlemek, kükremek. Kök küküreydi: gök gürlüyor, aslan küküreydi: aslan kükrüyor, kök kükürep cañur cavup başladı: gök gürleyip yağmur yağıp başladı.

Son arananlar:

• ega,
• catalytic,
• kedi,
• unutmaklyk,
• yerba,
• kalas,
• məğlubedilməz,
• sigar,
• tabadan,
• Ədabazlıq,
• İskelet,
• olka,
• çiyelen,
• yaşıkmak,
• sellik,
• kakı.,
• defnetmek,
• thru,
• dızdız,
• çakıl,
• dobulbaş,
• küküremek