közüv
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
közüv
sıra, münavebe; rövanş, karşılık; esna, an. ~~ etebiz: sırayla yapıyoruz, har ne da ~ü bıladı: her şey sırasıyladır, ~ün cetdirmek: karşılığını vermek, rövanşını almak, intikam almak, sizge da ceter ~: size de gelir sıra, ol ~de: o esnada, bu ~de konakla keldile: bu sırada misafirler geldiler, cığışnı közüvün kaytarayık: güreşin rövanşını yapalım.