köy
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
köy
[Köken: Farsça] Ağıl, Oba, Kışlak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
köy
и. авыл; köy hayatı авыл тормышы; köy okulu авыл мәктәбе
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
köy
Türkiye Türkçesi: köy
Azerbaycan Türkçesi: känd
Başkurt Türkçesi: avıl
Kazak Türkçesi: avıl
Kırgız Türkçesi: ayıl kıştak
Özbek Türkçesi: kışlàk
Tatar Türkçesi: avıl
Türkmen Türkçesi: ōba
Uygur Türkçesi: yeza kışlak
Rusça: selo seleniye derevn'a
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
köy
is. [türk.] Kənd. Kürün sahilində var əski bir köy; Üstündə hər zaman çılpaq olur göy. S.Vurğun.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
köy
I: emgek köy: çalışkan; köy külük: tanınmış, sivrilmiş koşu atı; köy başka: başkalarından iyi vasıflarıyla ayrılan, bir çoklarının arasında sivrilen (mes. : pehlivan, hazır cevap, iyi hatip) .
II= = kör; II; ata köyü! : vay, kahrolası!