kökleýiş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kökleýiş

[köklöýüş] I, II, iş ady. Köklemek ýagdaýy.

Son arananlar:

• misirey,
• çöpük,
• tartış,
• cumuşak,
• üzitmek,
• singin,
• Burkan,
• kemiyet,
• nasrani,
• küycü,
• nasldor,
• borçlu,
• ayağısürüşkən,
• əyilgən,
• hebrew,
• EMEK,
• təfriqə,
• deplorable,
• canişin,
• məsum,
• Şillə,
• kökleýiş