köklenmek
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
köklenmek
ф. 1) тамыр җибәрү; 2) күч. урнашу köklü с. 1) тамырлы; 2) күч. нигезле, нык урнашкан
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
köklenmek
[köklönmök] I, işl. l. Kök atylmak. Köýnek köklendi. 2. Tasma bilen birikdirilmek. Tärim köklendi.
KÖKLENMEK [köklönmök] II, işl. Keýpiň kökelmek, keýplenmek. Çaýdan soň onuň keýpi has köklendi.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
köklenmek
sıkı bağlanmak; asaletli veya zengin olmak· II, 253