köklenmek
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
köklenmek
ф. 1) тамыр җибәрү; 2) күч. урнашу köklü с. 1) тамырлы; 2) күч. нигезле, нык урнашкан
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
köklenmek
[köklönmök] I, işl. l. Kök atylmak. Köýnek köklendi. 2. Tasma bilen birikdirilmek. Tärim köklendi.
KÖKLENMEK [köklönmök] II, işl. Keýpiň kökelmek, keýplenmek. Çaýdan soň onuň keýpi has köklendi.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
köklenmek
sıkı bağlanmak; asaletli veya zengin olmak· II, 253
Son arananlar:
- germeçlemek,
- redaktsiya,
- kelerki,
- komalanma,
- ilex,
- Epçil,
- adə,
- sürülüv,
- sövdəgər,
- dayim,
- sütün,
- unukdurmak,
- meshetmek,
- tebelen-,
- vida,
- derangement,
- xəndan,
- caşta,
- çığırtkan,
- salutation,
- qəddar,
- köklenmek