käbir

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

käbir

[kä:vir], çal. Haýsydyr bir, näbelli (adam, zat hakynda). Käbir zatlar barada gürrüň bereýin.

Son arananlar:

• lepberiş,
• observation,
• qəzəbli,
• mewl,
• oneself,
• omaç,
• attune,
• şartname,
• sivrisinek,
• casalmak,
• tartınçak,
• muñadmak,
• Asanca,
• çırpıntı,
• bozbon,
• Zər,
• pordaq,
• arkagay,
• zambur,
• küpçə,
• seley,
• käbir