kâpır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kâpır

kâfir, dinsiz. ~dan tuvğan ~: kâfir oğlu kâfir, ~ kılık: adilik, fena karakterlilik, kâfir kılıklılık.

Son arananlar:

• common,
• töp,
• ylmylyk,
• upheaval,
• aşağan,
• gyjalatly,
• educated,
• gopcul,
• Ura,
• zırlamak,
• bibigəlini,
• küvşenmek,
• dözülmek,
• yığılışmaq,
• reklama,
• bonus,
• Özgü,
• mərgmüş,
• umga,
• arbın,
• defoliatsiya,
• kâpır