kâpır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kâpır

kâfir, dinsiz. ~dan tuvğan ~: kâfir oğlu kâfir, ~ kılık: adilik, fena karakterlilik, kâfir kılıklılık.

Son arananlar:

• aglamak,
• sığır,
• tatganmak,
• Rusça,
• dərmiyan,
• qəcələ,
• conifer,
• kərgədan,
• scrubby,
• kaliteli,
• jünbüş,
• sımsımrak,
• şukur,
• garaw,
• güllük,
• tögürchük,
• bilahare,
• açıthıç,
• ýeňňe,
• fanila,
• sinli,
• kâpır