kır

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kär

[kä:r] I, at. 1. Okamak, tälim almak netijesinde öwrenilýän hünär, meşgullanylýan iş, pişe. Onuň käri mugallymçylykdy. 2. göç. m. Öwrenilen endik, edim-gylym. – Bu käre haçan baş urduň ? – diýip, ol sorady (“Edebiýat we sungat”).


KÄR [kä:r] II: kär etmezlik täsir etmezlik, täsiri ýetmezlik; peýda bermezlik. Gylyç galkana kär etmez, Tüpeň degse, daşdan geçer (“Görogly”). Biakyla akyl berseň kär etmez, Ezip gursagyna guýmak biläni (Zelili).

Son arananlar:

• kayimaq,
• müsəhhih,
• aýdyňlaşma,
• titrəmə,
• awujgun,
• hokranma,
• hamur,
• qəsəm,
• preclude,
• yüngülcə,
• Değil,
• yutoqmoq,
• sanasan,
• əsrik,
• kırdık,
• upgrade,
• Şaplak,
• qazança,
• orantı,
• cutlery,
• Leylek,
• kır