kuyumçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kuyumçu

kuyumcu, altın-gümüş işleyen kimse, altın-gümüş ticareti yapan kimse.

Son arananlar:

• Kiri��,
• inegana,
• ishonmoq,
• kashta,
• beatitude,
• gutter,
• Vint,
• heavens,
• hood,
• köynök,
• abstrakt,
• əla,
• purity,
• arzamak,
• tewerrük,
• tıl,
• ayrışmak,
• yanşaq,
• qontalash,
• platonism,
• gezinti,
• kuyumçu