kulk

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kulk

I, a. hulk, seciye, gidişat; kulku caman yahut kulku buzuk: tabiatı fena, ahlâkı bozuk.


II, bir mayiin “ğıl ğıl” etmesini taklittir; kulk ettir- : “ğılk” gibi bir ses çıkacak tarzda yutuvermek (birden devirmek) .

Son arananlar:

• mazasiz,
• abdallıq,
• uh,
• skilled,
• kumlak,
• inekçi,
• sanamak,
• popuch,
• semitolog,
• nahiyə,
• müngi,
• çüýretmek,
• carköp,
• Başkent,
• tebeeleş-,
• toq,
• komissiya,
• DOĞA,
• həs,
• darak,
• blind,
• kulk