koñurav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koñurav

çıngırak, zil, çan. ~ kağıv: zil çalma, ~ kağıladı: zil çalıyor, ~ tavuş: çan sesi, zil sesi, tüye ~: deve çanı, koy ~: koyun çıngırağı.

Son arananlar:

• çyrmaşyk,
• ırklamak,
• polkovnik,
• Erzak,
• tələmtələsik,
• Plaket,
• boşlaň,
• bajo,
• Künös,
• Yumruk,
• bütrüşmek,
• orom,
• Hepsi,
• O'q,
• gorbagor,
• davuş,
• nepsaniyet,
• paxıllıq,
• doston,
• fırfıra,
• mono,
• koñurav