koñurav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koñurav

çıngırak, zil, çan. ~ kağıv: zil çalma, ~ kağıladı: zil çalıyor, ~ tavuş: çan sesi, zil sesi, tüye ~: deve çanı, koy ~: koyun çıngırağı.

Son arananlar:

• Koşuntu,
• qanacaqsız,
• kozay,
• Avlu,
• richagli,
• bıçguç,
• draconian,
• Mesele,
• batan,
• yetər,
• makrama,
• Testis,
• leykoz,
• tojir,
• quyqa,
• nəfəslik,
• hecelemek,
• təze,
• çeliş,
• Axmaq,
• muzey,
• koñurav