kobarıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kobarıv

kaldırma, dikme, koparma.

Son arananlar:

• külxan,
• pejmürde,
• küyek,
• səməndər,
• tiyengo,
• yémek,
• eldeş,
• hasy,
• casav,
• Ganimet,
• yardarlıq,
• kolledj,
• Mäşe,
• yugaç,
• Eleştiri,
• gökçe,
• olduryk,
• Kunduz,
• Kaşalot,
• çatık,
• Kundak,
• kobarıv